Dieronvriendelijk fokbeleid

Wat is er mis met kinderboerderijen? Niets, zal je zeggen. Want de dieren, die jij een naam gaf en kon knuffelen, hebben het toch goed? En ze zitten er morgen en overmorgen toch ook nog? Misschien vind je het vervelend om te horen … maar dat klopt niet altijd.

Ieder jaar worden er op veel kinderboerderijen weer een heleboel dieren geboren zoals lammetjes, jonge geitjes, jonge konijntjes en kuikentjes. Dat gebeurt niet per ongeluk. Of omdat ‘de natuur’ het zo wil. Op de kinderboerderij hebben ze daarover van tevoren nagedacht. Opzettelijk wordt bij de vrouwtjes een mannetje gezet. Die maakt hen zwanger, en zorgt ervoor dat er op de kinderboerderij in de lente kleintjes zijn.

Voor al die dieren is er op de kinderboerderij geen ruimte. Nog voordat de zomer voorbij is, zijn er al weer velen vertrokken. Vindt de kinderboerderij zelf geen plek voor de dieren die weg moeten via bijvoorbeeld advertenties op o.a. Marktplaats en via bezoekers van de kinderboerderij, dan gaan ze via de achterdeur naar de handelaar.

De handelaar verkoopt ze meestal voor de slacht. Voor de mannelijke jonge dieren zoals de rammetjes, bokjes en haantjes loopt het bijna altijd slecht af. Ook weet niemand of de ‘afdankertjes’ het goed hebben bij hun nieuwe eigenaren. Want niemand van de kinderboerderij controleert hun nieuwe thuis. Hebben de verkochte dieren nog een soortgenoot bij zich? Zitten ze opgesloten in een klein hok? Staan ze vast aan een ketting? Worden ze wel goed verzorgd? Of worden ze toch geslacht?

En dat is niet het enige leed: onderling hebben dieren, net zoals wij mensen, ook hechte familie- en vriendschapsbanden. Deze worden wreed verstoord wanneer dieren uit elkaar gehaald worden voor de verkoop. Dieren lijden hier erg onder.

Verkeerd excuus

Veel kinderboerderijen gebruiken als reden voor hun dieronvriendelijke fokbeleid dat ze wel dieren moéten fokken om de kinderboerderij draaiende te houden. Door de dieren te verkopen zouden ze de onkosten kunnen dekken.

Dat dit helemaal niet nodig is bewijzen de diervriendelijke kinderboerderijen. Zij hebben voldoende donateurs die het diervriendelijke beleid juist waarderen en daardoor ieder jaar trouw doneren. Bovendien zijn er met wat creativiteit nog genoeg andere manieren te bedenken om financieel rond te komen. Bijvoorbeeld door het jaarlijks houden van een sponsorloop, het organiseren van rommelmarkten of een verloting.

Is er genoeg plek, dan kan men er over denken om een kleine midgetgolfbaan aan te leggen. Van de opbrengsten hieruit kan men weer voer kopen voor de dieren. Ook een kleine uitspanning op de kinderboerderij zelf, waar de bezoekers ijs, koffie, thee, fris en koek kunnen nuttigen, kan financieel het nodige opleveren.

Diervriendelijk beleid

Het kan ook anders met een diervriendelijk beleid. Dat betekent dat alle dieren oud mogen worden op de kinderboerderij en je hun onderlinge hechte familie- en vriendschapsbanden niet wreed verstoort. Er komt dan alleen een nieuw dier wanneer er op natuurlijke wijze door de dood van een dier weer een nieuwe plek vrij is gekomen. Je kunt op zoek gaan naar dieren die al geboren zijn en de opengevallen plek kunnen invullen. Die kun je halen uit een opvangcentrum … zo geef je hen meteen een tweede kans. Ook kun je kijken of ze op een andere kinderboerderij dieren over heeft die anders naar de handelaar en slacht gaan.

Stel dat er toch een dier weg moet omdat het bijvoorbeeld niet klikt met de andere dieren dan zou de kinderboerderij er voor moeten zorgen dat het dier ergens anders een liefdevolle opvang krijgt met soortgenoten, genoeg ruimte en frisse buitenlucht en daar oud mag worden. Met hun nieuwe eigenaren zou in een adoptieovereenkomst o.a. moeten worden afgesproken dat de dieren niet alsnog naar de handel of slacht gaan. Verder blijven zij, net zoals dat bij honden en katten uit een asiel gebeurt, het bezit van de kinderboerderij die controleert of de dieren wel goed worden verzorgd. Over de dieren die zijn weggegaan op de kinderboerderij zou open informatie gegeven behoren te worden.

Een diervriendelijk fokbeleid houdt in dat je niet zoveel jonge dieren op een kinderboerderij zal zien. Maar is dat erg? Zien wij in het voorjaar in de vrije natuur al niet genoeg jonge eendjes en lammetjes? Het leuke van dieren is juist dat hoe langer wij met ze omgaan hoe meer we er een band mee krijgen. Dus waarom laten we dieren niet gewoon samen oud worden op de kinderboerderij? Onze poes en hond mogen dat toch ook?